ผสมโรง
สันต์ สะตอแมน
เมื่อท่านยิ้ม โลกก็สดใส!
นี่..ผมหมายถึงภาพ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี ที่ลุกขึ้นตอบ-ชี้แจงการอภิปรายของฝ่ายค้านในสภา จากหน้า 1 “ไทยโพสต์” ฉบับวันอังคารที่ 25 กุมภา น่ะ
ซี่งเห็นแล้วให้รู้สึกอย่างนี้จริงๆ และเป็นไปได้อยากให้พล.อ.ประยุทธ์ได้ “ยิ้มทั้งใบหน้า” แบบนี้บ่อยๆ..
ไม่แน่นา “รอยยิ้ม” อาจทำให้ศัตรูหันมาเป็นมิตรก็ได้ ทำเป็นเล่นไป!
ดูอย่าง “เสี่ยหนู ณ กัญชา” นั่นปะไร ไม่เพราะ “ยิ้มเก่ง” ดอกรึ ตอนนี้ส.ส.จากพรรคที่ถูกยุบ ได้ทยอยเดินเข้าไปซบอยู่กับพรรคภูมิใจไทยจนนับหัวแทบไม่ทัน!
ครับ..พูดเรื่องยิ้ม ก็ทำให้นึกถึงเพลง “สยามเมืองยิ้ม” ของพุ่มพวง ดวงจันทร์ เสียทุกครั้งไป เพลงนี้วิเชียร คำเจริญ หรือ “ครูลพ บุรีรัตน์” ผู้ล่วงลับ เป็นผู้แต่งเนื้อร้อง-ทำนอง
ผมนั้น นอกจากจะได้เคยสนทนากับครูลพถึงที่มาของเพลง “เกลียดห้องเบอร์5” ที่ขับร้องโดยพี่เป้า-ส.ย.ส.ญ ว่าแต่งจากประสบการณ์-เรื่องจริงของตัวเองแล้ว
“สยามเมืองยิ้ม” ก็เป็นอีกเพลงที่ครูลพเล่าว่า มาจากความรู้สึกของตัวเองล้วนๆ ที่มีความภาคภูมิใจกับการได้เกิดเป็นคนไทย ไม่ได้เป็นเมืองขึ้นใคร
และได้เห็นมาตั้งแต่เล็กจนแก่ คนไทยมีน้ำใจ มีรอยยิ้มที่สดใส เหนืออื่นใดคนไทยรักเทิดทูนเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินมาแต่อดีตกาล
แต่..ปัจจุบันวันนี้ ถ้าครูลพยังมีลมหายใจอยู่ ก็น่าจะรู้สึกเช่นเดียวกับผม ว่าสังคมไทยนับวันจะขาดแคลนรอยยิ้มที่สดใสให้กันเข้าไปทุกที
จาก “สยามเมืองยิ้ม” จึงดูเห็นเป็นดัง “สยามเมืองชัง” คือจะโกรธ เกลียด เคียดแค้น และฆ่ากันอย่างง่ายดาย!
มันเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? ถ้าจะพูดหรือโยนความผิดแบบ “มักง่าย” ผมก็ต้องตอบว่า นักการเมืองนั่นแหละ เป็น “แบบอย่าง” ให้สังคมเอาตาม
ลองนักการเมืองลด ละ หรือเลิกอารมณ์ที่แสดงออกถึงการโกรธ เกลียด เคียดแค้น อาฆาตลงเสียได้สักครึ่งค่อนสภา..
ผมเชื่อว่า อารมณ์ ความรู้สึกของสังคมไทยจะต้องดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่อย่างแน่นอน!
ยิ่งหากได้รับความร่วมมือจาก “สื่อ” เพลาๆ การนำเสนอความขัดแย้งลงด้วยแล้ว ก็ยิ่งจะทำให้สังคมไทยมีโอกาสจะได้เห็น-ได้สัมผัส “ยิ้มที่สดใส” กลับมาเหมือนเดิม
ก็..อยากให้พล.อ.ประยุทธ์เป็น “ผู้เริ่ม” หมายถึง “เริ่มยิ้ม” ให้เต็มใบหน้ากับทุกคน-ทุกฝ่ายเสียแต่บัดนี้
เพราะยิ้มของท่านนี้แหละ จะช่วยประสานแผลแห่งความบาดหมางของนักการเมืองในสภาได้ ยิ้มเข้าไว้ ไม่ช้านานฝ่ายค้านก็จะ..
ยิ้มรับเข้าสักวัน!
